نوع مقاله : مقاله پژوهشی
نویسندگان
1 ایران، مازندران، نوشهر، دانشگاه مارلیک
2 عضو هیئت علمی دانشگاه مارلیک نوشهر
چکیده
کلیدواژه‌ها
عنوان مقاله [English]
نویسندگان [English]
چکیده
در دوران تاریخی ایران بعد از اسلام، دوران صفوی و به خصوص دوران شاه عباس، از جمله ی باشکوه ترین و بزرگ ترین دوران و یکی از اعصار طلایی تحولات در همه ی زمینه ها به خصوص هنر نگارگری ایرانی بوده است. در این دوران، گسترش روابط اجتماعی و اقتصادی با اروپایی ها باعث به وجود آمدن ارتباطات فرهنگی و در نتیجه باعث دگرگونی در شیوه ی زندگی و فرهنگ مردم شد، دگرگونی هایی در عرصه های هنری به وجود آورد. دوران با شکوه صفوی در طول قرن یازدهم هجری به سه دوره ی هنری و فرهنگی تقسیم می شد که این سه دوره با سه پایتخت این سلسله، تبریز، قزوین و اصفهان همزمان بود که در هرکدام از این شهر ها با بر تخت نشستن پادشاهان، کارگاه های مختلف نقاشی دایر شدند. پژوهش های انجام شده بیانگر این امر است که عالی ترین مکتب هنری صفوی که مکتب اصفهان است، در طول دوره ی سوم و در اصفهان با تلاش هنرمندانی همچون رضا عباسی بنیان گزارده شد. در روند توسعه ی ارتباطات خارجی دردوران سلطنت صفویان و همزمان با ورود هنرمندان و نقاشان اروپایی به ایران و آشنایی نقاشان ایرانی با سبک و تکنیک های نقاشی اروپایی موج تازه ای به عنوان فرنگی سازی در نگارگری ایرانی به وجود می آید که تحت تأثیر شیوه ها و تکنیک های زیبایی شناختی نقاشی غیر ایرانی بوده است. هدف از این پژوهش آگاهی از تأثیری است که تعاملات میان فرهنگی در شکل گیری، رشد نگارگری مکتب اصفهان داشته است.
کلیدواژه‌ها [English]
)